Kennen honden schaamte? Sinds vanmiddag denk ik van wel. Ik zag een hondje zich kapot schamen voor z’n baasje.
Bij de slager op de Haarlemmerdijk kwam een luid zingende idioot naar buiten met een zwartgrijs-roodbruin-geelwit gevlekt en gestippeld bastaardbeest onder de arm dat hij op de vensterbank installeerde. Het hondje probeerde nadrukkelijk niet bij zijn baas te horen door hem demonstratief niet aan te kijken. ‘Waarom moet jij toch altijd zo hard zingen, mafkees!’ hoorde je het beest denken.
‘Papa lekker worstje voor jou. Papa gekregen van de lieve slager. Gratis! Voor jou. Ja! Pak maar! Ja! Voor jou! Ja!’
Hoe erg kun je voor lul staan, als hond? Vooral dat ‘gratis’ zat het dier overduidelijk niet lekker. ‘Het zal godverdomme eens een keer níet gratis wezen. Ja, gratis kan er altijd vanaf! Zo goedkoop!’
Die worst was natuurlijk oké, die liet dat beest zich best smaken, maar het toonde geen enkele dankbaarheid jegens de gever. Het vrat die hand nog net niet op. Het hondje nam eenvoudig wat het hondje toekwam.
‘Akelige gek!’ meende ik het binnensmonds horen mompelen. Smakkend monsterde het diertje de omstanders. De manier waarop het naar ons keek, naar mijn collega’s maar vooral toch naar mij… Het verlangde overduidelijk naar een beter baasje. Heel gek, maar zoiets voel je: dat hondje wilde dolgraag bij mij horen. Het wist dat ik een goed baasje zou zijn: slim, grappig, succesvol, et cetera. Ik denk zelfs dat het beest in mij de oorspronkelijk denker herkende die ik inderdaad ben. Dat hondje stond overduidelijk op het punt van overlopen; ik had maar met de vingers hoeven knippen of het was mij gevolgd in plaats van die zingende gek. Maar ik knipte niet. Kwestie van capaciteit, je kunt niet overal zijn en iedereen helpen. Elke dag zie ik meisjes hand in hand over straat gaan met baasjes voor wie zij zich net zo goed schamen. Meisjes die smachten naar verlossing. Vooralsnog hebben zij mijn prioriteit. Want al ben ik heus een dierenvriend en kan ik droeve hondenogen amper weerstaan: droeve meisjesogen snijden dwars door mijn ziel.