Op mijn 44ste zie ik een vurig gekoesterde jongensdroom toch nog in vervulling gaan: ik ben onzichtbaar! Net als Bram Vingerling. Tata, ik heb het dus toch geflikt. En wil je weten hoe? Bloody simple: blijven leven! Uiteindelijk ziet niemand je meer staan.Laat ik het succes enigszins relativeren: verkeersagenten, schuldeisers en straatrovers nemen mij nog steeds waar, maar dat geldt bijvoorbeeld al niet meer voor mooie meisjes. Die kijken inmiddels dwars door mij heen. Zet mij een uur naast of tegenover een mooi meisje in een trein of tram… ze neemt geen enkele notie van mij. Ik ben volmaakt doorzichtig. Lucht
Op de foto hieronder het bewijs. Links Doutzen Kroes, op de stoel rechts zit ik zelf. Maar denk je dat zij mij in de gaten had?