Een tip in de mailbox vanmiddag: ‘Kijk Marcel, dit vind ik wel iets voor jou! Verzin wat op jullie foodblog! En dan naar Japan, joehoe!’
De ‘receptencontest’ van sojasausfabrikant Kikkoman, die was mij ontgaaan. Wie het beste recept met Kikkoman-saus bedenkt, die wint twee retourtickets naar Japan.
Nu hoef ik niet per se of hoognodig naar Japan, zoals ik eigenlijk nergens per se of hoognodig naartoe hoef. Als verstokte huismus voel ik nimmer enige drang om uit te vliegen. Maar er zijn ook interessante troostprijzen voor thuisblijvers te winnen, zie ik. En het is natuurlijk ook een serieuze uitdaging: bedenk iets bijzonders met Kikkoman.
Voornamelijk zout
Kikkoman… ik heb het altijd in huis, al vele jaren, maar iets bijzonders doe ik er echt nooit mee. Ik doop er mijn sushi in, niet meer dan dat.
Vriend Martijn Smid! Die zet mij ongetwijfeld op het goede spoor. Die kent Japan, het land van de kikkomannen, hij heeft er gewoond en is er nadien nog talloze malen geweest. En koken kan ie als de besten. Op mijn mail met een verzoek om tips krijg ik vrijwel onmiddellijk antwoord: ‘Hier ga ik even over nadenken. Het is zoiets als koken met zout. Maar voor een tripje Tokio zie ik deze banaliteit graag door de vingers.’
Ja, Kikkoman is inderdaad voornamelijk zout. Niet helemaal of uitsluitend, maar toch wel voornamelijk en grotendeels. Martijn stuurt een nieuwe mail: ‘Ik denk aan zoet. Chocolade fondue met soya of zo.’
En ik antwoord: ‘Chocolade met zeezout is heel hip these days, ga door!’
Martijn wederom: ‘Chocolate lava cake met soya infusion.’
Niet te temmen dadendrang
En dan is het avond en is er bezoek van Loes & Martin. Mijn vrouw Annebel brengt de Kikkoman-wedstrijd ter sprake en de gasten raken direct enorm geïnspireerd en staan in gedachten al de koffers te pakken om naar Tokio af te reizen. Bladerdeeg, daar denken ze die reis mee te verdienen. Iets in bladerdeeg gebakken en daar dan Kikkoman doorheen. Een niet te temmen dadendrang maakt zich van hen meester. En waar dat toe heeft geleid, dat zie je in dit filmpje.
En onze inzending voor de Kikkoman receptencontest? Ik heb goede verwachtingen van een gepocheerd ei waarvan ik de dooier injecteer met een mix van Kikkoman en Pedro Ximénez. Wordt vervolgd.
Uh… wordt niet vervolgd
Nee, dat gepocheerde ei met een dooier-injectie van Kikkoman en Pedro Ximénez was geen succes. Heel erg zout. Het smaakte gewoon naar gepocheerd ei met Kikkoman.
Maar toen bedacht ik iets anders: tjolo-tjolo. Natuurlijk! Mijn favoriete Molukse recept voor makreel. Eigenlijk is het niet meer dan een saus waarin je met je vingers de vis doopt – gestoomde of gerookte makreel, kabeljauw kan ook, allemaal lekker. De saus maak je met ui, lombok, trassi, tomaat, citroen en vooral: ketjap. En die ketjap ging ik zelf maken, met Kikkoman als basis.
Helaas…
Wat een totale mislukking wederom. Ook mijn zelfgemaakte ketjap smaakte nagenoeg uitsluitend naar Kikkoman. Kun je met dat spul dan werkelijk niets maken dat naar iets anders smaakt?
Blijkbaar toch wel. Er waren uiteindelijk ongeveer honderd inzendingen voor deze wedstrijd en de finale werd gewonnen door Nele Bijnens met haar gerecht Van Limburg naar Japan. Een combinatie van Limburgse streekproducten en Oosterse ingrediënten, had zij bedacht, een spiesje van bloedworst, jonagold, gerookt spek, zalf van zoete aardappel. Dat zal best een lekker spiesje zijn geweest hoor, zeker. Mooi verzonnen. Zo zag dat eruit:
De Kikkoman had Nele gebruikt in de saus van het gerecht die uit deze ingrediënten bestond:
- 6 eetl.chili saus
- 2 eetl. mirin
- 2 eetl. sesamolie
- 12 eetl. Kikkoman
- 1 eetl. vissaus
- 4 eetl. gado gado (saus, neem ik aan?)
Ik heb die saus nagemaakt. Hoe die smaakt? Ja, voornamelijk toch naar Kikkoman.