Bij de dood van Simon Vinkenoog
'Ik lach me een beroerte!' brulde hij. En nogmaals. En nogmaals. Vooralsnog scheen hij niet van plan daarmee te stoppen. Mijn schuld, al was ik mij van geen schuld bewust.…
'Ik lach me een beroerte!' brulde hij. En nogmaals. En nogmaals. Vooralsnog scheen hij niet van plan daarmee te stoppen. Mijn schuld, al was ik mij van geen schuld bewust.…
Een straatje van niks, nog geen honderd meter lang. Van 1984 tot 1986 woonde ik op de Eilbrachtstraat driehoogachter (letterlijk) in een studentenkamer. Twintig jaar later, eind 2005, werd activist…