Waarom gunde God ons eigenlijk het rentmeesterschap over Zijn schepping, liet hij ons heersen over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen? Alles wat wij kunnen, kunnen talloze dieren toch veel beter dan wij en talloze dieren kunnen dingen die geen mensenkind kan. Wij hebben tamelijk goede ogen, maar in vergelijking met de arend zijn we zo goed als blind. We hebben een redelijk goede neus, maar we ruiken echt geen zeehond op dertig kilometer afstand. De ijsbeer wel. Wij kunnen aardig rennen, maar nooit sinds het begin der tijden rende een mens 40 km/uur, ook niet een heel klein stukje op de Olympische Spelen. Het jachtluipaard rent vanuit stilstand binnen vier seconden 110 km/uur. Zwemmen kunnen we ook, maar nimmer zwom een mens harder dan 9 km/uur. De zwaardvis zwemt 130 kilometer per uur. Vliegen kunnen we zelfs niet een heel klein beetje, we komen nog geen centimeter van de grond als we met onze armen beginnen te wieken. Dan de reuzenstekelstaartzwaluw: 200 km/uur. En wij kunnen best oud worden, maar toch bij lange na niet zo oud als Adwaitya, de reuzenschildpad die in 2006 in een dierentuin in Calcutta overleed, 256 jaar oud. Adwaitya werd vermoedelijk geboren in 1750, zes jaar voor Mozart, in het sterfjaar van Bach, maar volgens sommige experts was de schildpad zelfs nog vijftig jaar ouder.
Is er dan helemaal niets dat wij beter kunnen dan de dieren en dat onze heerschappij over de aarde rechtvaardigt? Jawel hoor: ouwehoeren. Daarin zijn wij werkelijk onovertroffen, zoals ook dit geouwehoer weer eens bewijst. Dat zal het dan zijn geweest wat God zo in ons aansprak, waarin hij Zichzelf in ons herkende. Want hij kon er ook wat van hoor! Pak die bijbel maar eens en lees Gods eigen woord: mjn hemel, wat een geouwehoer.