Verhalen en stukjes die ik de moeite van het bewaren waard vond, heb ik op deze pagina bijeen gebracht. Het gaat niet over eten en drinken, maar over het leven zelf - het mijne in het bijzonder. Over wat daarin zoal voorviel en wat niet.
tekst Herkent u dit? Dat u zo’n immense trek heeft, zo’n zin in iets lekkers, dat u al droevig wordt bij de gedachte dat u straks verzadigd en uitgegeten zult zijn, wellicht geen ‘pap’ meer zult kunnen zeggen? Of dat u zich zó intens verheugt op de vakantie die nog
Als snotjongen, nog geen achttien, verliet ik het ouderlijk huis om in Nijmegen Nederlandse Taal- en Letterkunde te gaan studeren. Ik ging ‘op kamers’ wonen, zoals dat heet, hoewel het toch echt maar één kamer was die ik mocht betrekken, een zolderkamer met wolkenzicht door een Velux-raam. Ik kwam
Tekst Vroeger bewaarde ik dingen. Niet al te keurig en geordend, dan zou ik eerder van verzamelen moeten spreken. Mijn bewaren was passief van aard, een niet weggooien. Wat je niet weggooit, bewaart zichzelf – daar hoef je verder niet veel aan te doen. Sinds mijn vroege kinderjaren zeul ik een
Een straatje van niks, nog geen honderd meter lang. Van 1984 tot 1986 woonde ik op de Eilbrachtstraat driehoogachter (letterlijk) in een studentenkamer. Twintig jaar later, eind 2005, werd activist Louis Sévèke op de stoep voor mijn toenmalige studentenhuis doodgeschoten door Marcel T. Louis was een bekend figuur in Nijmegen,
Nederland mocht niet naar het WK 2002 in Zuid-Korea en Japan. Voor voetbalmaandblad Johan ging ik op bezoek bij deze vier om Het Verdriet van Nederland te peilen. Herman Brusselmans: ‘Ongelofelijk debiel om te gaan juichen omdat Nederland niet meedoet. Dan ben je dus geen voetballiefhebber.’ Jeltje van Nieuwenhoven: ‘Ik
In 1996 verscheen deze verzamelbundel bij Kwadraat. Elf schrijvers schreven een kort verhaal over het landschap van hun jeugd en zo ontstond een literaire rondreis door Nederland. Ik nam de provincie Limburg voor mijn rekening. Geen wieg om in te stervenZe hadden een bisschop
