Verhalen en stukjes die ik de moeite van het bewaren waard vond, heb ik op deze pagina bijeen gebracht. Het gaat niet over eten en drinken, maar over het leven zelf - het mijne in het bijzonder. Over wat daarin zoal voorviel en wat niet.
Zo futiel is het leven, dat elke futiliteit ons fataal kan zijn. Voorbeelden te over, elke dag vers. De hiernavolgende voorvallen, alle daterend van 2006 of later, zijn ‘journalistiek waar’, wat zoveel wil zeggen als ‘het stond in de krant’. Welke krant precies, daar wil ik vanaf wezen. Gewoon: dé
Slapeloze vrouw totaal over d’r toeren, kind ligt zwetend in bed en zelf weet ik niet hoe of wat dan toch. Puppy Love, jawel. Morgen gaan we Buurman halen. We zullen hem overladen met liefde en zorg en aandacht en overmorgen zal het verdriet allemaal weer geleden zijn, is mij
Dinsdag 15 september 2009 zal de geschiedenis ingaan als een zwarte dag in de geschiedenis van onze parlementaire democratie. Interview met Peter Kanne, opinie-onderzoeker van TNS NIPO.
Vanavond plaatste ik een nieuw videootje van onze zoon Kick op YouTube. Ik koos als titel ‘Kick Maassen is (to become) a Guitar Hero’. Dat leek me niet overdreven, gelet op de geweldige sound die hij nu al (net 4 jaar geworden!) uit zijn speelgoedgitaar weet te persen. Toch? https://marcelmaassen.nl/wp-content/uploads/2009/09/Kik-Maassen-guitar-hero.mp4
Op mijn 44ste zie ik een vurig gekoesterde jongensdroom toch nog in vervulling gaan: ik ben onzichtbaar! Net als Bram Vingerling. Tata, ik heb het dus toch geflikt. En wil je weten hoe? Bloody simple: blijven leven! Uiteindelijk ziet niemand je meer staan.Laat ik het succes enigszins relativeren: verkeersagenten, schuldeisers
25-08-2009 Er is nieuws. Groot nieuws zelfs: ik ben wakker.Om 5.35 uur stapte ik zojuist uit bed. Niet voor een plas of een slok water, maar om mijn compleet nieuwe leven ter hand te nemen. En nu reeds voel ik mij een ander – ja: beter – mens. Hiermee ligt
In mijn Handleiding voor een volgend leven mag deze tip beslist niet ontbreken: zorg, dat je niet reeds op je eerste schooldag getraumatiseerd raakt voor het leven. Dat kan zomaar gebeuren namelijk, zo wijst recent wetenschappelijk onderzoek uit. Een vierjarige kleuter wiens eerste schooldag niet goed verloopt, kan daardoor levenslang
Gustav Statif, aan wie we de uitvinding van het camerastatief te danken hebben, was niet voor het geluk in de wieg gelegd. Als ziekelijk kind van straatarme Tsjechische ouders – zijn vader was kolenboer, zijn moeder werd dood geboren – moest hij vechten voor elke ademtocht. Negen jaar oud bouwde
Ik heb nagenoeg niets meegemaakt. Als ik niet slaap (acht uur per dag), zit ik achter een computer en tik. Mijn territorium is niet groter dan een meter of anderhalf in het vierkant, dat volstaat. Zo gaat het er al vijftien jaar aan toe en zo blijft dat ook zolang
Ik had een vriend die Bob heette maar zich Bop liet noemen, omdat hij dat wél een leuke naam vond. En Bop had een vriendin. Het is niet mijn stiel om vriendinnen van vrienden af te pakken, maar in het geval van Bop had ik eenvoudig geen keus: zijn vriendin
Weldenkende mensen lachen erom: wedergeboorte. Ik ben zo’n weldenkend mens, denk ik, maar toch durf en kan ook ik niet geheel uitsluiten, dat wij na onze dood opnieuw worden geboren. Wederom als mens of in een geheel andere gedaante: als dier, boom, druipkaars, et cetera. Terwijl ik deze handleiding voor
Sinds ik mij aan het ouderlijk gezag onttrok – een jongen nog, nauwelijks achttien jaar – heb ik gezondigd tegen nagenoeg elke opvoedkundige wet mij door mijn moeder ooit gesteld. In weerwil van vele plechtige beloften, heb ik wel degelijk ooit drugs gebruikt – al werd ik nooit een gebruiker.